Kijktip: China-films op IDFA 2019
Liefhebbers van Afrikaanse en Zuidamerikaanse documentaires komen aan hun trekken in de 2019-editie van het Internationaal Documentairefilm Festival Amsterdam (IDFA). Maar er zijn ook een paar films uit of over China te zien. Het festival wordt dit jaar gehouden van 20 november tot en met 1 december; de kaartverkoop start 7 november.
Ballad of the roaming spirits (China, 2019): Sinds zijn vrouw hem verliet, is Jun een dolende ziel die zich afvraagt waar lijden toe dient. In een eenvoudig boerendorpje past hij op een kleine tempel. Hij kijkt naar zijn handen. De linker mismaakt. Hij meent dat de rechter gezegend is en helende vermogens heeft. Jun gaat van huis tot huis om zieke mensen te helpen. Terwijl de seizoenen verglijden, vloeit dit portret van de rondzwervende Jun samen met impressies van het dorpsleven met zijn rituelen, zijn feesten en grote armoede. Dat laatste maakt menigeen wanhopig, een enkeling opstandig.
(do 25, wo 27, vr 29 november en zo 1 dec)
One Child Nation (China, 2019): Filmmaker Nanfu Wang werd geboren in 1985, tijdens de 35 jaar durende periode van de eenkindpolitiek in China. Als na de geboorte van haar eerste kind herinneringen aan haar kindertijd opkomen, keert de in Amerika wonende Wang terug naar haar plattelandsdorp in China. In openhartige interviews met familie, dorpsbewoners, vroedvrouwen, officials en een journalist onderzoekt ze de gevolgen van die ingrijpende wetgeving en de nog altijd heersende voorkeur voor het krijgen van zoons. Schokkende verhalen worden met een opvallende berusting verteld. Gaandeweg wordt duidelijk hoe iedereen aan deze onmenselijke praktijken meewerkte.
(wo 20, vr 22, za 23 en zo 24 november)
Our Time Machine (China, 2019): Als zijn wankele geheugen het toelaat, kan Ma Ke terugkijken op een indrukwekkende theatercarrière. Meer dan tachtig Peking Opera’s regisseerde hij, en zonder Mao’s Culturele Revolutie waren dat er nog meer geweest. Zijn zoon, de bekende Chinese kunstenaar Maleonn, wil nog een laatste keer met zijn dementerende vader samenwerken. In zijn studio bouwt hij met zijn team aan een ambitieus poppentheaterstuk over een zoon die voor zijn vader een tijdmachine maakt om diens jeugdherinneringen te kunnen vangen. Filmmakers Yang Sun en S. Leo Chiang mochten hem geruime tijd volgen; in de werkplaats waar de begaafde Maleonn een schitterende magisch-realistische wereld laat ontstaan, maar ook in de keuken van zijn op elkaar mopperende ouders.
(vr 22, do 28, za 30 november en zo 1 december)
Smogtown (China, 2019): Langfang, op zo’n 40 kilometer afstand van Beijing, is een van de steden met de zwaarste luchtvervuiling van China. De druk vanuit de leiding in Beijing is groot en vergaande maatregelen zijn nodig om de met rook en uitlaatgassen gevulde mist die met enige regelmaat in de straten van de stad hangt te bestrijden. De staalfabriek moet sluiten, inspectieteams gaan op bezoek bij milieuovertreders en spuitwagens proberen de smog te beteugelen. Dit observerende bureaucratische drama licht een situatie uit die zich eenvoudig laat vertalen naar de wereldwijde milieuproblematiek: de urgentie om het probleem aan te pakken is evident, maar wie tekent voor de kosten?
(do 21, vr 22, za 23, za 30 november en zo 1 december)
The Two Lives of Li Ermao (China/VK, 2019): Li Ermao werd geboren als jongen, maar leeft al jaren als ‘ladyboy’. Ze treedt op in clubs, maar hunkert naar oprechte liefde en acceptatie. Voor deze film werd ze zeventien jaar gevolgd. Een periode waarin kwetsbaarheid, veerkracht en terugkerende confrontatie met vooroordelen en zelfs agressie elkaar afwisselen. Wanneer ze met haar vriend naar het platteland verhuist en daar een nieuw bestaan probeert op te bouwen, stuit ze ook daar op afwijzing. Terug in de stad dreigt ze te bezwijken onder de druk van het leven als transgender in China.
(vr 22, zo 24, do 28 en za 30 november)
Yasukuni (Japan/China, 2007): Een oudje op reprise. De Yasukuni-tempel in Tokio werd gesticht in 1869 om de Japanse doden te eren die zijn gevallen in dienst van keizer en vaderland. Het gaat om zo’n 2,5 miljoen nationale helden, die in de tempel worden gesymboliseerd door een speciaal zwaard. Sinds 1978 bevinden zich onder hen ook veertien veroordeelde oorlogsmisdadigers en is de tempel uitgegroeid tot bedevaartsoord voor extreemrechtse nationalisten. Dat het onverwerkte oorlogsverleden in Japan nog steeds gevoelig ligt, blijkt uit Li Yings documentaire over de tempel en de smid die het ceremoniële zwaard vervaardigde. De Chinees is de eerste om in Japan over dit onderwerp een film te maken, en hij deed er tien jaar over.
(za 23 en vr 29 november)
Meer info en tickets op de IDFA-site.
